مطالعه تغییرات تکاملی ضریب رشد آلومتریک و ساختار هیستومورفولوژیک نخاع شوکی در گربه نر

در این مطالعه تغییرات کمی و کیفی عناصر مختلف نخاع شوکی گربه های نر از دوران جنینی تا بلوغ بررسی گردید. این تغییرات بصورت ماکروسکوپی و میکروسکوپی در 2 گروه جنینی شامل جنین های 37 روزه ‏‎(mid stage)‎‏ و جنین های 52 روزه ‏‎(late stage)‎‏ و 3 گروه سنی بعد از تولد شامل نوزاد یک روزه، 6 ماهه (بلوغ جنسی) و بالای یکسال (بلوغ جسمی) مورد اندازه گیری قرار گرفتند.نتایج حاصله بیانگر افزایش طول ستون مهره ای و طول نخاع شوکی از دوران جنینی تا بلوغ می باشند. بیشترین طول ستون مهره ای در کلیه گروههای سنی به ناحیه دمی تعلق داشته سپس نواحی سینه ای، کمری، گردنی و نهایتا ناحیه خاجی بیشترین طول را نشان می دهد. در حالیکه بیشترین طول نخاع شوکی به ناحیه سینه ای اختصاص داشته و سپس نواحی کمری، گردنی، خاجی و نهایتا ناحیه دمی از بیشترین طول برخورداد می باشد. بیشترین ضریب رشد آلومتریک در کلیه گروههای سنی به استثنای گروه سنی بالای یکسال به ناحیه گردنی و در گروه بالغ به ناحیه سینه ای اختصاص دارد در حالیکه کمترین ضریب رشد در کلیه گروههای سنی مربوط به ناحیه دمی است. محل اختتام نخاع در جنین 37 روزه در ثلث خلفی مهره دوم خاجی، در گروه سنی 6 ماهه در ثلث میانی مهره دوم خاجی و در گروه سنتی بالای یکسال در ثلث قدامی مهره دوم خاجی می باشد. از دوران جنینی تا بلوغ بر قطر عمودی و عرضی نخاع شوکی افزوده می شود. بیشترین قطر عمودی و عرضی نخاع در تمامی گروههای سنی در ناحیه گردنی و کمترین قطر در ناحیه دمی دیده می شود. کانال مرکزی در دوران جنینی کم عرض و کشیده است ولی رفته رفته به سمت بلوغ از ارتفاع آن کاسته شده و بر عرض آن افزوده می شود. میزان ماده خاکستری در دوران جنینی بیشتر از ماده سفید می باشد ولی با افزایش سن این نسبت معکوس می گردد. قطر پریکاریون و هسته نورونهای حرکتی از جنین 37 روزه تا گروه سنی 6 ماهه افزایش می یابد. ولی از گروه سنی 6 ماهه تا بالای یکسال کاهش قطر را نشان می دهند. تعدادی نورونهای حرکتی شاخ پشتی و شاخ شکمی نخاع شوکی از جنین 37 روزه تا مرحله نوزادی افزایش یافته ولی از این مرحله به بعد کاهش تعداد مشاهده می شود اما پاره ای از سگمنتها نتایج متغیری را نشان می دهند. تعداد سلولهای گلیال، از جنین 37 روزه تا گروه سنی 6 ماهه افزایش می یابند ولی از 6 ماهگی به بعد کاهش تعداد سلولی مشاهده می گردد. اجسام نیسل از دوران جنینی به سمت دوران بلوغ افزوده می شوند. در گروه سنی بالای یکسال علایم پیری به صورت ظهور گرانولهای لیپوفوشین و دژنره شدن اکسونها نیز مشاهده شد. استطاله های آستروسیتها و به تبع فیلامنتهای بینابینی درون آنها تا زمان تولد تشکیل نمی شوند ولی در گروه سنتی 6 ماهه و بالای یکسال بر تراکم استطاله ها و فیلامنتهای بینابینی نشاندار شده افزوده می شود.